Mijn verhaal
Op vrij jonge leeftijd werd bij mij al borderline geconstateerd maar ik zou ik niet wezen als ik dit al die tijd heb verworpen en heb gedacht nee ik heb dit niet en zo heb ik ook jaren geleefd wel met die borderline in mijn achterhoofd maar niet het besef dat ik het zelf ook heb. Ik kende ook al wat mensen die borderline hadden en daar kon ik mezelf niet mee vergelijken dacht ik ja nu denk ik daar anders over maar toen niet. Ik sneed tenslotte mezelf niet in mijn armen en ik had geen zelfmoordneigingen nee dit kwam bij mij allemaal later pas en toen wilde ik ook geen hulp accepteren want ik dacht dat ik het allemaal wel zelf kon ja mooi niet dus het ging uiteraard wel jaren goed maar toen kwam er opeens de klap ongeveer 2 jaar geleden ik zag het werkelijk niet meer zitten en het enige dat in mijn kop rondspookte was hoe maak ik een einde eraan en aangezien ik een grote lafbek ben heb ik dit niet durven doen ja ik had wel systematisch alle medicijnen opgespaard enzo maar toen puntje bij paaltje kwam deed ik het toch maar niet. Mijn hele leven is nu als ik terug kijk beheerst geworden door de borderline met mijn ongecontroleerde woede aanvallen die echt geen pretje zijn alhoewel ik dit nu wel iets beter onder controle heb dan een paar jaar geleden, ook maakte ik contstant ruzie met iedereen door ze tegen me in het harnas te jagen met mijn harde uitspraken waar ik uiteraard later spijt van had maar dat werd op een gegeven moment ook niet meer getolereerd iets wat ik nu wel kan begrijpen maar toen had ik geen notie ervan dat ik wel eens verkeerd kon zitten met mijn uitspraken. Uiteindelijk heb ik begin 2002 hulp gezocht omdat het allemaal niet meer ging, ik sneed mijn armen open en liep met zwaar suicidale gedachtes rond en ik vond dat dit niet meer langer zo ging en ik ben toen uiteindelijk via de crisisdienst opgenomen geworden op de paaz dit was eigenlijk voor een time out van 2 weken even alles op een rijtje zetten maar de opname is uiteindelijk toch 2 maanden geworden en slechter ben ik er niet van geworden het enige waar ik nog steeds moeite mee heb is het slikken van de medicijnen want ik hou niet zo van die chemische troep maar het helpt me op dit moment heel erg goed dus hou ik het nog even aan, ik heb al tijden geen psychose meer gehad dus dat is wel ff prettig geregeld zo. De opname heeft me er wel degelijk bewust van gemaakt dat ik borderline heb en dat ik het niet zomaar even kwijtraak dat is een proces dat lang gaat duren als je er al over kunt spreken dat borderline over gaat mij is gezegd geworden het kan iets verzachten de scherpe kantjes worden eraf gehaald en dat is al heel wat vind ik. Ook hou ik nu eenONLINE DAGBOEK bij met de dingen die nu zo in mij omgaan. Groetjes Giny